Προσφώνησις της Γερόντισσας Συγκλητικής προς τον Σεβ. Αμερικής κ. Δημήτριον

Details

Created on Sunday, 11 May 2014 15:31

Σεβασμιώτατε Άγιε Δέσποτα κ. Δημήτριε

Δεν νομίζω ότι η ημέρα αυτή είναι τυχαία για την Εκκλησία μας της Αγίας Μαρκέλλας. Ακριβώς εφέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από της ιδρύσεως της 1954-2014.

Ο ταπεινός αλλά δραστήριος κι ενάρετος Αρχ. Πέτρος Αστυφίδης έβαλε τον θεμέλιο λίθο, την αρραγή πέτρα για να θεμελιώσει τον μικρό τότε ναό που σήμερα είναι ο Μητροπολιτικός ναός της Αγίας Μαρκέλλας στην Αστόρια.

Ξένος στα ξένα, εργάστηκε, πόνεσε, έκλαψε, για να ανάψει την μικρή τότε φλόγα που αργότερα θα συγκεντρώσει πιστούς, εκλεκτούς, που τιμούσαν τις παραδόσεις της Εκκλησίας μας.

Πάντοτε ρασοφορεμένος- κάτι ασυνήθιστο για τους κληρικούς της Αμερικής- με το τιμημένο ράσο του Ορθόδοξου Μοναχού φύτεψε στην Αστόρια της Νέας Υόρκης το δέντρο των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.

Ανέβηκε τον δικό του Γολγοθά, σήκωσε ψηλά το λάβαρο της Ορθοδοξίας. Συκοφαντήθηκε από ψευδαδέλφους, πόνεσε γιατί κυνηγήθηκε από πολλούς, που όλους τους συγχωρούσε από τα βάθη της καρδιάς του.

Καλλίφωνος ιερέας, απαράμιλλος ιεροκήρυκας του θείου λόγου προχώρησε εμπρός σηκώνοντας πάντοτε τον σταυρό στο ώμο, τον δικό του σταυρό.

Στον κενό μέχρι τότε θρόνο, ανέβηκε αρχιερέας από τους Ρώσσους της Διασποράς, που αναγνώρισαν τις αρετές του και την πνευματική του αξία.

Ίδρυσε εκκλησίες, μοναστήρια, ελληνικά σχολεία και πλήρης ημερών ανεχώρησε για το μεγάλο ταξίδι προς τον Ουράνιον Πατέρα που τόσον είχε ποθήσει εκ νεαράς ηλικίας.

Το έργον του συνεχίστηκε με τον κατά πάντα άξιον Μητροπολίτην κ. Παύλον.

Τα χρόνια περνούσαν κάρπιμα με θρησκευτικά προγράμματα στην ελληνική τηλεόραση, θείες λειτουργίες και κηρύγματα και με συρροήπιστών για να απολαύσουν τις ομιλίες του Μητροπολίτη Παύλου.

Δυστυχώς η πνευματική ευδαιμονία μας διεκόπη όταν μετά την δύση του ηλίου στις 28 Φεβρουαρίου 2006 ήλθε η μεγάλη δοκιμασία ωσάν κεραυνός εν αιθρία.

Ήταν η αποφράδα ημέρα της Αγίας Μαρκέλλας, ημέρας που θα μείνει στην ιστορία της ζωής όλων που την έζησαν, που έκλαψαν και πόνεσαν για την ολότελα ξαφνική ασθένεια του αγαπητού και σεβαστού μας ποιμενάρχου κ. Παύλου.

Μαύρα και ζοφερά σύννεφα μας σκέπασαν. Απεγνωσμένοι λυγμοί, απελπιστικές κραυγές, έβγαιναν από τα στόματα των πιστών που έζησαν και γνώρισαν το σεβαστό πρόσωπό του. Ο Μητροπολιτικός θρόνος της Αγ. Μαρκέλλας για δεύτερη φορά στη ζωή μας κενός.Το χρυσοστομικό στόμα του Μητροπολίτη μας άφωνο. Πέρασαν καιροί και μήνες για να ξανακούσουμε τη φωνή του, που με τις αδιάκοπες προσευχές όλων που τον γνώριζαν άνοιξε για να προφέρει λίγες λέξεις, από το κρεββάτι του πόνου του.

Σεβασμιώτατε, σήμερα για μας γράφεται μια καινούργια ιστορία.

Στο πρόσωπό σας ατενίζουμε τον νέο μας ποιμενάρχη, τον πνευματικό μας πατέρα τον ιδιαίτερα διάδοχο του ιδρυτού της εκκλησίας μας, μακαριστόν Πέτρο και τον ειλικρινή και αξιοσέβαστον εργάτη του Ευαγγελίου, τον αγαπητόν αδελφό και συνεργάτη του, Σεβασμιώτατον κ. Παύλον.

Ναι, σεβαστέ μας Μητροπολίτα! Το βαρύ πέπλο της μαύρης συννεφιάς, που μας πλάκωνε, Θεία χάριτι, άνοιξε ξαφνικά και πρόβαλε μια θεόσταλτη αχτίνα, χρυσή, ολόχρυση.

Η εκλογή σας στον κενό θρόνο του ναού μας.

Πώς να μην είναι η ημέρα αυτή χαρμόσυνη; Πώς να μην αναφωνούμε το ΑΞΙΟΣ από τα τρίσβαδα της καρδιάς μας;

Πώς να μην χαιρόμαστε σαν τα μικρά παιδιά που βλέπουν τον πατέρα τους, στοργικό, ευσπλαχνικό και έτοιμο να τα αγκαλιάσει ξεχωριστά τον καθένα μας, για να μας βεβαιώσει ότι θα βρίσκεται κοντά μας, στις λύπες μας και στις χαρές μας;

Πώς να μην ευελπιστούμε ότι ο φωτεινός λύχνος <<ετέθη επί την λυχνία>> και ο λαμπρός φάρος της Ορθοδοξίας θα ακτινοβολεί για να διαπεράσει τα σκοτάδια της απιστίας, της αποστασίας, της αιρέσεως και όλων των κακών της παρούσης γενεάς;

Ευελπιστούμε στην Σεβασμιότητά σας κι ευχόμεθα εις τον Κύριον της Δόξης να σας ενδυναμώνει εις το βαρύ έργο της καλλιέργειας του αμπελώνος Του και να σας φωτίζει << εις πάσαν την αλήθειαν>> προς διαφύλαξη της αγιωτάτης Ορθοδοξίας.

Ανέλθετε Σεβασμιώτατε Δέσποτα εις τον μητροπολιτικόν Θρόνον της Εκκλησίας μας, για να συμπληρώσετε το κενόν που άφησαν οι προκάτοχοι αρχιερείς και πατέρες μας και αγκαλιάσετε το νέον σας ποίμνιο που περιμένει αγωνιωδώς τις ευλογίες σας.